HOLLY BLUE & SOUNDPETERSBURG: Inteligentny pop

Dziewczęcy głos, który rzuca urok. Pastelowe aranże, popowy potencjał i alternatywny pazur. Jeśli myślicie o Holly Blue & Soundpetersburg, że jest to kolejna natchniona dziewczyna śpiewająca smutne piosenki, to grubo się mylicie. Utwór „Tic Tac Sound” promujący kompilację „Sealesia 2” to przewrotna zmyłka pokazująca jedną z wielu twarzy tego duetu (który rozrasta się na koncertach).

MŁODSZA SIOSTRA DZIEWCZYNY
„Sonię poznałem 10 lat temu” – opowiada Emil Blant, producent płyty i motor działania duetu. „Jest młodszą siostrą mojej dziewczyny. Śpiewała od zawsze. Cała współpraca zaczęła się dwa lata temu w wakacje. Na początku była to zabawa, żeby wypełnić wolny czas. Chciałem też odpocząć od hałasu, jaki generuje The Marians, w którym gram i popracować nad czymś zupełnie nowym. Poprosiłem więc Sonię, żeby spróbowała coś ponagrywać u siebie, zainstalowałem jej potrzebne do tego sprzęty i tak powoli zaczęły docierać do mnie dźwięki Petersburga. Materiał, jaki od niej dostałem, nie pozwalał mi spać po nocach i w końcu zaproponowałem jej, żeby stworzyć z tego, co nam się uzbierało album. Płytę nagraliśmy w moim 5 gram Studio we dwójkę. Sonia napisała piosenki, ja je wyprodukowałem. Do zagrania na gitarze basowej zaprosiliśmy Carlosa, z którym wcześniej współpracowałem w The Marians (Carlos gra teraz na etacie w Sztywnym Palu Azji oraz prowadzi swój solowy projekt pod nazwą Czary mary, koszmary i ćmy).”

POROZUMIENIE PONAD POKOLENIAMI
Historia wydaje się prosta, ale dźwięki wymyślane przez tą dwójkę to konflikt pokoleń skumulowany w pasji do podobnych brzmień. „Jest między nami trochę spięć wynikających m.in. z tego, że ja mam prawie 30 lat – tłumaczy Emil – a Sonia wchodzi w wiek 20-latki. Na początku mieliśmy inne wizje muzyki. Teraz przy robieniu płyty udaje się nam przekonywać nawzajem do swoich pomysłów. Jest to dosyć ciekawe, bo ja jestem w wieku, w którym wiem, co Sonia może myśleć będąc w jej wieku. Przychodzą wtedy do głowy różne dziwne pomysły, okres buntu etc. Ale jest niezwykle poukładana i dojrzała jak na swój wiek”.

Sonię nie sposób nie zapytać o to co ją inspiruje. „Jest kilka wokalistek, które mają bardzo duży wpływ na moją twórczość” – odpowiada. „Można do nich na pewno zaliczyć Arethę Franklin, Ellę Fitzgerald, Reginę Spector. Ale tak naprawdę staram się wypracować swój własny unikatowy styl”. Udaje się jej to na tyle dobrze, że piosenki Holy Blue zostają na dłużej w głowie i kojarzą się z kompozycjami Emiliany Torrini (pozorna niewinność) czy wczesnej Tori Amos (intymna rebelia).

INTELIGENTNY POP
„Nazywamy naszą muzykę inteligent pop” – twierdzi Emil. „Myślę, że możemy dotrzeć z nią do większej publiczności, ale na własnych zasadach, bez zbędnych kompromisów. Bliskie jest nam np. to, co robi Brodka – jest to jednocześnie alternatywne i popowe. Płyta ukaże się w połowie września i będzie nosić tytuł ‘The First Flight’. Znajdzie się na niej 10 piosenek w tym jeden cover. Jeszcze przed wakacjami, w okolicach 23 czerwca pojawi się nasz pierwszy regularny singiel z płyty pod tytułem ‘Lemon’, do którego jest już gotowy teledysk zrealizowany przez ekipę Rumburak. Klimat albumu jest bardzo zróżnicowany, lecz tworzy jednolitą całość. Są numery, które mogłyby spokojnie zaśpiewać w duecie Lilly Alen i Tori Amos.”

Co ciekawe Sonia nie pisze tylko o miłości, jak to robią dziewczyny w jej wieku. Tłumaczy: „Bardzo ważne jest dla mnie, aby te piosenki niosły ze sobą określoną wrażliwość, niekoniecznie związaną z perypetiami miłosnymi. Myślę, że jest dużo ciekawszych tematów w tej materii do wykorzystania. Moje teksty porównałabym do galerii obrazów, które mają wywołać u przechadzającego się wokół nich widza określone emocje”.

„Dążymy do tego, by robić wszystko sami” – odpowiada Emil zapytany o ich pomysł na promocję projektu. „Podjęliśmy pracę z Marcinem Babko (Falami), jeśli chodzi o wydawnictwo płyty, nie chcieliśmy wiązać się kontraktem z wielką wytwórnią, bo chcemy mieć nad wszystkim totalną kontrolę”. A skąd to się wszystko bierze? „Piosenki i pomysły pojawiają się w bardzo różnych, czasem zaskakujących miejscach” – mówi Sonia. „Nie ma na to określonej reguły i to jest w tym najfajniejsze. Nigdy człowiek nie wie czy nagle nie spadnie mu na głowę jakaś piękna piosenka”. A parę pięknych piosenek już udało im się stworzyć, warto więc czekać do jesieni na ich krążek.

tekst: Adrian Chorębała | zdjęcie: Stanisław Nolywajka, Dominika Gardocka
ultramaryna, czerwiec 2012

>>> www.facebook.com/HollyBlueSoundpetersburg