SCROOBIUS PIP: Słowa, słowa, słowa

Prosta muzyka i najlepszy tekściarz nowego tysiąclecia, rewelacyjne połączenie tanecznych rytmów z tekstami na miarę nowych Dziesięciu Przykazań. Dwumetrowy olbrzym z brodą, który w zeszłym roku udowodnił, że biali są przyszłością hip-hopu.

Ultramaryna: Dlaczego zdecydowałeś się przybrać na scenie imię postaci z wiersza Edwarda Leara? Czujesz się jakoś specjalnie związany z tym właśnie poetą?
Scroobius Pip: Czuję się bardzo związany z tym wierszem. Opowiada on o dziwnym stworzeniu, które budzi się w środku dżungli, nie wiedząc, kim tak naprawdę jest. Przyłącza się do tygrysów mieszkających w lesie, ale szybko sobie uświadamia, że nie jest tygrysem, później próbuje żyć z rybami, ale to także mu nie pasuje. W końcu decyduje, że nie pasuje do żadnej kategorii, jest po prostu Scroobiusem Pipem. Strasznie lubię tę postać, więc zmieniłem tylko wymowę jej imienia.

„Angles” to moim zdaniem jedne z najlepszych tekstów literackich w języku angielskim, jakie powstały w nowym tysiącleciu. Chciałbym cię zapytać czy uważasz się za poetę, rapera, czy też kogoś w rodzaju twórcy kabaretowego, angielski odpowiednik Billa Hicksa? Dziękuję za tą ocenę, to strasznie miłe z twojej strony. Co do pytania – lubię myśleć o sobie jako o artyście słowa. W tym określeniu można chyba zawrzeć wszystkie kategorie, jakie wymieniłeś. Moim głównym celem jest poruszanie takich tematów, które rzadko lub w ogóle nie pojawiają się w piosenkach. Mam nadzieję, że dzięki temu kilka osób wsłucha się w teksty z większą uwagą, niż zazwyczaj to robimy słuchając muzyki.

Muzyka Dana Le Saca jest doskonale zgrana z tym, co próbujesz przekazać swoim odbiorcom, muszę jednak zapytać czy kiedykolwiek myślałeś o tym, aby nagrać płytę z muzykami jazzowymi? To, co robisz na scenie, można śmiało porównać z twórczością amerykańskich poetów z lat 50., którym bardzo często towarzyszyli jazzmani. Może jest szansa aby usłyszeć Scroobiusa Pipa z Nostalgią 77 czy innymi zespołami z prężnej, angielskiej sceny jazzowej? Próbowałem czegoś takiego na swoim debiutanckim albumie „No Commercial Breaks”, który w całości został nagrany przy udziale muzyków jazzowych. Chciałem, aby moim tekstom towarzyszyła muzyka grana na żywo, poprosiłem więc o pomoc kilku przyjaciół (Rosco Illa z Ramshackle Jam Session Group), by pomogli mi przerobić i nagrać w nowych wersjach kilka numerów, opartych dotąd tylko na syntetycznych brzmieniach, dzięki czemu udało nam się stworzyć coś zupełnie nowego. Jednak, patrząc zupełnie obiektywnie, to dopiero współpraca z Danem umożliwiła mi osiągnięcie szczytu moich możliwości. Dzięki jego muzyce zacząłem pisać o wiele lepsze teksty.

Występ podczas Festiwalu Tauron Nowa Muzyka będzie twoją pierwszą wizytą w Polsce. Myślisz, że twoja sztuka, której siła wypływa w ogromnej mierze ze słów, może znaleźć wiernych fanów w krajach, gdzie nie mówi się po angielsku? Nasze występy opierają się na obserwowaniu i szybkim dostosowaniu się do oczekiwań publiczności. Głównym celem koncertów jest sprawienie, by wszyscy doskonale się bawili, więc robimy wszystko, żeby tak właśnie było. Jeśli publika domaga się bardziej tanecznych kawałków – a z reguły tak właśnie się dzieje w krajach spoza strefy anglojęzycznej – to właśnie to jej dajemy. Zobaczymy, jak będzie to wyglądało w Polsce. Mam nadzieję, że nasz występ rzuci wszystkich na kolana!

tekst: Marceli Szpak
ultramaryna, lipiec/sierpień 2009

Dan Le Sac vs Scroobius Pip wystąpi 28.08 na terenie KWK Katowice w ramach Festiwalu Tauron Nowa Muzyka >>> czytaj więcej

Dan Le Sac vs Scroobius Pip "Thou Shalt Always Kill"