KUBA WIĘCEK: Jazz spoza szuflady

Zdobywca Fryderyka za jazzowy debiut 2017 roku oraz Mateusza Trójki, student prestiżowego Rhythmic Music Conservatory w Kopenhadze, utalentowany saksofonista – tego można dowiedzieć się z prasy na temat Kuby Więcka. Warto również odnotować, że to miły chłopak pochodzący z Rybnika, który wbrew pozorom nie zamierza dać się zamknąć w szufladzie z napisem jazz.

Jestem… muzykiem z Rybnika, który po kilku latach podróży po świecie oraz poznawania przeróżnych ludzi zdecydował przeprowadzić się do Warszawy, aby tutaj kontynuować swoją działalność twórczą. Na co dzień gram na saksofonie oraz piszę muzykę dla rozmaitych zespołów, z którymi później występuję na scenach. Interesuję się również robieniem muzyki elektronicznej, sportem i gotowaniem.

Zacząłem od… gry na wiolonczeli w PSM w Rybniku, aby po pięciu latach przerzucić się na saksofon. Wciąż jednak czułem, że to nie było to. Szczęśliwym trafem na obozie sportowym poznałem starszych od siebie ludzi, którzy zaszczepili we mnie miłość do muzyki. W ten sposób na poważnie zainteresowałem się saksofonem.

Gram… głównie muzykę jazzową, lecz staram się unikać szufladek. Jako że pierwsze 12 lat nauki spędziłem w szkole muzycznej, nie jestem w stanie uciec od inspiracji muzyką klasyczną. Nigdy wcześniej nie słuchałem jazzu, więc jest we mnie też dużo innych wpływów, jak hip-hop, rock czy pop. Potem zacząłem sięgać coraz bardziej do muzyki elektronicznej i ludowej ze świata, np. hinduskiej oraz gamelan. To wszystko składa się na mój różnorodny styl.

Słucham… głównie muzyki, której nigdy dotąd nie słyszałem. Jest to przyjemność, ale również pewnego rodzaju ćwiczenie, a nawet obowiązek, aby cały czas być otwartym na nowe inspiracje oraz pomysły. Ostatnio słuchałem warszawskich piosenek z okresu międzywojennego, najnowszego minialbumu Kanye Westa, tria jazzowego Enemy i muzyki współczesnego kompozytora greckiego Georgesa Aperghisa.

Koncertuję… naprawdę sporo. Wprowadza to trochę chaosu do mojego życia. Ciężko jest zabrać się do pracy nad sobą oraz eksperymentowania z muzyką, kiedy bez przerwy jest się poza domem. Chociaż staram się pracować także w trudnych warunkach. Ogromnym plusem tego wszystkiego jest poznawanie nowych ludzi oraz zwiedzanie nowych miejsc. Są to na pewno głębokie źródła inspiracji.

Dążę do… tego, aby to, co robię, rzeczywiście miało sens. Chciałbym żeby każdy dźwięk, który wydobędę na saksofonie czy jakimkolwiek instrumencie, miał znaczenie – był po coś. We współczesnym świecie ludzie przestają zastanawiać się nad tym, co robią. Wszyscy popadamy w rutynę i zatracamy cel naszych działań. Można to odczuć zarówno w muzyce, jak i w każdej innej dziedzinie sztuki, przez rozmowy z innymi ludźmi, kończąc na tym, co się dzieje w naszych własnych myślach.

W wielkim świecie… łatwo się zagubić, ale też w końcu możemy zacząć się odnajdywać. Przyznam, że musiałem wyjechać na studia do Amsterdamu oraz kompletnie zmienić środowisko, żeby po raz pierwszy szczerze skonfrontować się z samym sobą. Podróżując przez ostatnie lata poznałem wielu ludzi, którzy wpłynęli na to, kim aktualnie jestem.

W związku z Górnym Śląskiem… mam duży sentyment. Tutaj się to wszystko zaczęło. Z wieloma przyjaciółmi z liceum czy szkoły muzycznej utrzymuję kontakty do dzisiaj. Z niektórymi nawet zdarza mi się współpracować. Bardzo lubię tutaj grać, szczególnie w Rybniku – zawsze mogę liczyć na bardzo ciepłe przyjęcie.

Na przyszłość… planuję komponować jeszcze więcej muzyki, niż to robię teraz. Uwielbiam gotować, dlatego będę cały czas rozwijał moje umiejętności kulinarne. Chciałbym mieć więcej czasu na wszystko, zarówno dla siebie, jak i dla innych ludzi. Jest jeszcze wiele miejsc w których nie byłem, także mam nadzieję je wszystkie zobaczyć. Bardzo lubię pływać, ale odkryłem ostatnio, że pływanie w morzu, gdzie pod wodą jest dużo innych istot, budzi we mnie jakieś lęki. Muszę się z tym zmierzyć, ponieważ bardzo chcę także nurkować.

tekst: Marta Ochman | zdjęcie: Filip Błażejowski/ Warner Music Poland
ultramaryna, lipiec-sierpień 2018

>>> kubawiecek.com