JOHN ZORN
„W tym świecie nie można być idealistą, nie będąc szalonym. Ponieważ stworzono teraz tak głęboką strukturę, nie można się dostać do środka. I my nie chcemy się tam dostać, my pozostajemy na zewnątrz. Ale nie jesteśmy poza, patrząc do środka, jesteśmy poza, patrząc na zewnątrz. Tak więc czuję, że znajdujemy się w bardzo zdrowym miejscu. Idealiści zawsze będą w społeczeństwie i dlatego przetrwamy” (fragment wywiadu Michaela Goldberga z Johnem Zornem dla nowojorskiego „Bomb Magazine”).
Te kilka prostych zdań w moim przekonaniu doskonale charakteryzuje jednego z najbardziej kreatywnych artystów przełomu wieków. Artystę, który od lat wymyka się definicjom i prostemu opisowi, na którego temat napisano wiele, jednak słowa są wciąż zbyt mało dynamiczne, by określić ewoluującą twórczość muzyczną Johna Zorna.
John Zorn – nowojorczyk, awangardowy kompozytor i instrumentalista, znakomity saksofonista, twórca avant jazzu, niezależny wydawca i producent. Artysta, wokół którego narosło sporo legend, mówiących o jego ekscentryczności i dziwnych preferencjach estetycznych, które jednych szokują, a innych zachwycają poprzez swą anarchię w łamaniu dotychczasowych konwencji i powszechnych przyzwyczajeń estetycznych.
John Zorn to artysta niezwykle pracowity, a zarazem swobodny w swoich poszukiwaniach. Znawca sztuki XX wieku i tropiciel meandrów kultury żydowskiej. Człowiek zafascynowany kulturą i sztuką Dalekiego Wschodu, szczególnie Japonii i Chin. Jeden z niewielu niezależnych artystów w świecie współczesnej muzyki, który skupił wokół siebie wielu znakomitych instrumentalistów z nowojorskiej offowej sceny jazzowej, a także klasycznej i rockowej. Właściciel wydawnictwa Tzadik, które od lat pozostaje wizytówką kreatywnej, pozbawionej ram komercji nowoczesnej muzyki. Człowiek w swej substancji mentalnej bliższy aniołom, tak jak wielu poetów i mistyków, niż nam, zwykłym śmiertelnikom.
Tekst: Andrzej Kalinowski [Ultramaryna listopad 2002]
|
 |
|
