> szczęśliwa trzynastka
> ultra_kolekcje
> jedna na sto!
> ustrzel kolory miasta!

Let’s Go Eat The Factory Guided By Voices >>> więcej

Mitch & Mitch 12 Catchy Tunes (We Wish We Had Composed)

Świetne covery nieistniejących legendarnych kompozycji to nic innego jak muzyczny sercołamacz zszyty z nostalgii za retro brzmieniami z duszą. Oj, czego tu nie ma! A z jaką gracją podane są te postmoderne piosenki! Porywające pląsy. Jazda obowiązkowa.

Jeśli ktoś myśli, że Mitch & Mitch to jedynie zabawny, ale jednorazowy żart w stylu Eastern country, to płyta „12 Catchy Tunes (We Wish We Had Composed)” szybko wyprowadzi go z tego błędu. Drugi krążek tej bandy freaków dobitnie udowadnia, że Mitch & Mitch to alternatywna rzeczywistość, która istnieje równolegle do naszego świata. W rzeczywistości tej istnieje także ichnia klasyka muzyczna i właśnie do niej odnosi się ta płyta. „Słuchając tej płyty, będziesz miał szansę na spotkanie m.in. z gigantami muzyki filmowej, zapomnianymi bardami czy japońskimi mistrzami noise-bluesa” – zapowiadają wojownicy dźwięków. I co?... I jeśli nieobce Ci są obciach i brawura, uwielbiasz melodie przenicowane przez cały kicz tego świata, ale dbasz o kunszt i wysoki poziom piosenek, których słuchasz, to pokochasz ten album bez dwóch zdań. Bo, żeby móc tak sobie żartować jak oni, oprócz dystansu do siebie trzeba mieć masę pomysłów i duże umiejętności kompozytorskie. A tego Mitchom odmówić absolutnie nie można.

„12 Catchy Tunes (We Wish We Had Composed)” to prywatka w oparach absurdu. Panowie nie trzymają się już tak mocno klimatów kowbojskich, ale wyruszają na wycieczki w stronę elektronicznego dansingu a la lata 80. („Pizzaman”, „Moving Far”), zahaczając o rytmy latino grane na Casio („Mambo ’63”), radosne harce oparte na rytmie siarczystego elektro, przetykane nostalgiczną gitarą („Frankkus’s Dilema”) czy szalone i porywające taneczne odloty („Karateporno”). Nie brakuje też przyśpiewek w stylu Dzikiego Zachodu, a w tym przypadku raczej Prześmiewczego Wschodu („She’s Mine”, „Na-na-na-na”). Paradoksalna rewolucja trwa: cała sala znowu tańczy. (Adrian Chorębała)

oceń płytę:

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

wynik: 9/10

KOMENTARZE:

2007-05-17 09:04
kiedyś zrobiłem do ich piosenki teledysk, oto on : http://www.youtube.com/watch?v=G3TDYtS6e8U
Max G


SKOMENTUJ

imię/nick:

e-mail (opcjonalnie):

wypowiedz się:

FESTIWAL ARS CAMERALIS. RETROSPEKCJA: Piękny trzydziestoletni
koncert Jane Birkin w ramach Festiwalu Ars Cameralis, Teatr Zagłębia w Sosnowcu, 10.11.2011 Proszę sobie wyobrazić:... >>>

DARIA ZE ŚLĄSKA: Rozmowy przerywane
Pseudonim artystyczny zobowiązuje, bo Daria ze Śląska związana jest z nim od urodzenia. Mogła zostać zawodową siatka... >>>

NATALIA DINGES: W procesie przemieszczania
Aktorka i choreografka. Współpracowała z większością teatrów na południu Polski (Katowice, Bielsko-Biała, Tychy, S... >>>

VITO BAMBINO: Vito na urodziny Kato
10 września po raz kolejny Katowice w unikatowej formie będą świętować swoje urodziny. Jak na Miasto Muzyki UNESCO p... >>>

OLA SYNOWIEC I ARKADIUSZ WINIATORSKI: Marsz w długim cieniu rzucanym przez mur
Mur graniczny pomiędzy Meksykiem a Stanami Zjednoczonymi Wszystkie osiągnięcia ludzkości są konsekwencją dwóch... >>>

MICHAŁ CHMIELEWSKI: O zagubieńcach i outsiderach
Michał Chmielewski trzy miesiące po skończeniu Szkoły Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach zadebiutowa... >>>

ANNA I KIRYŁ REVKOVIE: Nawet wojna nie zatrzyma kreatywności
Z Anną i Kiryłem Revkovami – muzykami jazzowymi z Ukrainy – rozmawiamy o ich drodze do Katowic, sztuce... >>>