Czy wokalistka, która wśród swoich największych inspiracji muzycznych wymienia jednym tchem dźwięki lunaparków i cyrków, Marlenę Dietrich, Billie Holliday i Kurta Weilla, może liczyć na zrozumienie u dzisiejszej publiczności? Pewnie, że tak, jeśli zaraz obok tych twórców pojawiają się takie nazwiska, jak Tom Waits, PJ Harvey czy zespoły pokroju Blonde Redhead.
Tanja Frinta (założycielka formacji) muzyczne korzenie zapuściła już dobre kilka lat temu, grając w wiedeńskim hard-core’owym kobiecym trio Whymandrakes. Kolejny jej zespół, Holly May, był projektem poruszającym się muzycznie wokół aury post-rocka i delikatnych gitarowych ballad nasuwających skojarzenia z twórczością Cat Power. Z Holly May Tanja wydała dwie płyty w wiedeńskiej wytwórni Trost.
Po wyjeździe z Wiednia Tanja przeniosła się na kilka lat do szwedzkiego Goteborga. To właśnie tam solowy projekt LDK zaczął dorastać i nabierać osobistego kształtu. Pojawiły się pierwsze koncerty w Norwegii, Szwecji, Polsce, Niemczech, Austrii, Włoszech oraz Hiszpanii. W październiku 2005 nakładem Fettkakao Records ukazała się 10-calowa EPka „Sinsweetime”. Rok później z północnego Goteborga Tanja przeprowadziła się do ciepłej i słonecznej Barcelony. Przeprowadzka zaowocowała rozwinięciem solowego dotychczas składu LDK. Zimą 2006/2007 Tanja wraz z Marckiem Melia Sobreviasem, hiszpańskim pianistą i frontmanem El Piano Ardiendo nagrała nowe, urzekające piosenki. Do nagrań duetu dołączył włoski przyjaciel Girgio Menossi (perkusjonalia, gitara) z zespołu Niandra Ladies.
Twórczości LDK nie sposób wrzucić do jakiejkolwiek szufladki. Perfekcyjnie miesza dźwięki różnych gatunków i epok, tworząc bardzo skondensowaną muzykę, w której rolę wiodąca przejmuje jej głos – odrobinę dziecinny, bardzo delikatny, czasem praktycznie niesłyszalny, wyśpiewujący nieco surrealistyczne, baśniowe teksty o miłości, nieco kojarzące się z twórczością Joanny Newsom. Jeśli macie ochotę posłuchać troszkę teatralnych, odrobinę „niemodnych” dźwięków, przypominających muzykę sprzed prawie wieku, graną po zakazanych berlińskich spelunach i frywolnych francuskich kabaretach, to ten koncert jest właśnie dla Was. (Marceli Szpak, mat. pras.)
Z ostatniej chwili: jako support Lonely Drifter Karen zagra mysłowicka grupa Iowa Super Soccer. „Na początku chcieliśmy mieć krótką nazwę. Usiedliśmy więc z Marcinem nad mapą USA” – tłumaczy Michał. „I bardzo spodobała się nam nazwa Iowa. A z czasem powstało całe zestawienie: Iowa Super Soccer. Pewnie trochę też z tego powodu, że lubimy piłkę nożną.” Chociaż idea założenia zespołu powstała w lipcu 2004 – kiedy to spotkali się Marcin Fluder i Marcin Porczek (niegdyś członek legendarnych w Mysłowicach kapel Generał Stilwell i The Freshman) – obecny skład grupy skrystalizował się dopiero w maju 2006. Oprócz grającego na gitarze Marcina Fludera załogę Iowa Super Soccer tworzą: Sławek Plotek – perkusja, Błażej Nowicki (ex-Negatyw i ex-Twisterella) – bas, Michał Skrzydło – gitara akustyczna i wokal oraz Natalia Baranowska na wokalu. Obecność kobiety w zespole, oprócz tego, że jak twierdzą muzycy wprowadza niesamowitą atmosferę spokoju i przyjaźni, nadaje ich utworom dialogową formę.
Wśród najczęściej podawanych nazw ulubionych zespołów przewijają się Red House Painters, Low, Damien Rice, The Jayhawks, Slowdive. Stąd nieobce jest im klimatyczne granie spod znaku sad core, college music, lo-fi, alt country. „Przy takiej muzyce budzimy się i zasypiamy. Nie wstydzimy się przyznać do tego, że słuchamy i staramy się komponować piosenki” – deklarują szczerze. Śpiewają po angielsku, ale ich teksty powstają początkowo w naszym ojczystym języku, dopiero później zostają przetłumaczone. „Śpiewamy po angielsku, bo jest językiem bardziej elastycznym i uniwersalnym – tłumaczy Marcin – możemy mieć dzięki temu fanów równie dobrze w Brazylii, jak i w Mysłowicach.” A że mają fanów nie tylko w Polsce, świadczy ich często odwiedzany profil na MySpace.
Poza kilkunastoma zagranymi koncertami na koncie ISS znajdują się dwie EPki: „Iowa Super Soccer” i „Teenage Dreams So Hard To Beat”. Ciągle wymyślają nowe utwory i pracują nad brzmieniem. ISS to zespół, który w niewymuszony sposób potrafi połączyć misterne aranżacje, ze smutnymi melodiami. Ich żywioł to tęskne, łapiące za serce, naprawdę nośne piosenki pop. (Adrian Chorębała)
Podziel się z resztą świata swoimi uwagami, zdjęciami, filmami po imprezach.
Ultramaryna realizuje projekt pn. „Internetowa platforma czasu wolnego” współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach RPO WSL na lata 2014-2020. Celem projektu jest zwiększenie innowacyjności, konkurencyjności i zatrudnienia w przedsiębiorstwie. Efektem projektu będzie transformacja działalności w stronę rozwiązań cyfrowych. Wartość projektu: 180 628,90 PLN, dofinansowanie z UE: 128 035,50.
